Ale może trochę cofnę się w czasie…
- Może byśmy tak maraton spróbowali zrobić? Żółci z Rozbieganych zapisy grupowe robią to można by się podpiąć i spróbować.. – Maraton? Ja wiem... może? Tak mniej więcej przebiegała zupełnie niezobowiązująca rozmowa z Grześkiem na korytarzu dobczyckiego ZS. Dalej już poszło lawinowo – szybka wizyta w świątyni dobczyckich biegaczy - Bibliotece, rozmowa z Pawłem, którego rady i zachęty zaowocowały założeniem żółtych koszulek i utwierdzeniu nas w przekonaniu, że to możliwe… Przygotowania do Cracovia Maratonu rozpocząłem w grudniu, wydłużając niedzielne rozbiegania o dodatkowe metry. Niestety dość szybko okazało się, że z tym efektem cieplarnianym to jeszcze nie tak do końca i zima potrafi zaskoczyć nie tylko kierowców ale i biegaczy. Początkowo nie wszystko szło jak sobie na lodówce rozpisałem, ale jako urodzony optymista byłem dobrej myśli. Ostatni długi trening odbyłem w Ustrzykach Dolnych, gdzie trudna ale bardzo malownicza trasa nie sprawiła mi większych trudności – jest dobrze –pomyślałem sobie wtedy.
Kraków - godzina zero
Muzyka – działa, żele – są! Dam radę? Czy jestem dobrze ubrany? Może za mało się nawodniłem? – Pewnie za mało! – setki myśli kłębią się w głowie. Kilka sekund wcześniej rozległ się huk pistoletu startowego a my z grupką biegaczy stoimy schronieni przed deszczem pod namiotem sponsora rozdającego wodę. I w końcu ruszamy ! Jako zapisany w strefie czasowej 4.30 – 5.00, napotykam sympatycznych zajączków z balonami 4.45. – Biegniecie z nami? - Pewnie! Który raz? – Pierwszy! To na pewno tutaj? – Eeeee. No tak.
Trasa
Już na samym początku Rozbiegani dodali mi skrzydeł – dla takich wariatów to ja muszę dobiec! Stojący na murku wrzeszczący na cały głos kangurek to niezbyt częsty widok.– Macie niesamowity fanklub! – krzyknęła biegnąca obok dziewczyna! Byliście najlepsi na trasie!!
Pierwsze okrążenie udało się przebiec bardzo przyjemnie. Fakt, że byłem dość ostrożny i starałem się nie zrywać wolnego tempa – w końcu zostało jeszcze 21 km, a to nie przelewki. I znowu „żółty tłumek” ustawiony przy bulwarze dopinguje tak, że trudno utrzymać nogi w ryzach - dwumetrowiec z mikrofonem wychodzi z siebie…
Drugie okrążenie. Zaraz się zacznie, zaraz się zacznie – takie myśl chodziły mi po głowie na Alei Pokoju, gdy powoli wyłaniała się bryła Tauron Areny – to już 30 km. Grzegorz narzeka na buty – musi zwolnić. 35 ,38, 40 km - mega doping po raz kolejny! Ostatnie dziesięć kilometrów biegło mi się najlepiej – I w końcu Stare Miasto – Grodzka piękna jak nigdy…. Nigdy tego nie zapomnę!
Myślałem, że będę padał ze zmęczenia, ale rozpierała mnie energia na mecie! Myślałem, że powiem – nigdy więcej, ale powiedziałem - chcę więcej! Ale teraz odpocznę.
Na koniec wielkie podziękowania dla całej ekipy RD – za moc dopingu i za to ! Dla Pawła za słowa zachęty!
Paweł Kniaziowski
